مقایسه نتایج داکریوسیستورینوستومی آندوسکوپی با داکریوسیستورینوستومی خارجی در انسداد اکتسابی مجرای اشکی

چکیده مقدمه: اشک ریزش از مهم ترین مشکلات بیماران چشم پزشکی بوده و انسداد اولیه مجرای نازولاکریمال علت اصلی آن در بالغین است. داکریوسیستورینوستومی (dcr) درمان جراحی این بیماری است که دو روش خارجی و اندونازال (میکروسکوپی و آندوسکوپی) دارد و نوع آندوسکوپی تهاجم کمتری داشته و بدون زخم جراحی بر صورت انجام می شود. هدف: مقایسه نتایج و عوارض این دو روش در درمان انسداد اولیه مجرای نازولاکریمال مواد و روش ها: این مطالعه بصورت توصیفی مقایسه ای در سال های 1389-1387 و در بیمارستان امیرالمومنین رشت انجام شد. 91 بیمار (88 زن و 3 مرد) که در دو گروه خارجی (46 نفر) و آندوسکوپیک (45 نفر) جراحی dcr شدند، به مدت 12-6 ماه پی گیری و نتایج در هر گروه ارزیابی شد. بهبود نیافتن اشک ریزش، بروز داکریوسیستیت، مشاهده انسداد محل استئوتومی یا ندیدن رنگ فلورسئین داخل بینی حین آندوسکوپی به عنوان سنجه های شکست جراحی در نظر گرفته شد. نیز متوسط زمان خروج فلورسئین در دو گروه سنجیده شد. نتایح با نرم افزار spss17 تجزیه و تحلیل و سطح معنی داری کوچک تر یا مساوی 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج: میزان موفقیت در کل اعمال جراحی 3/92 درصد، در گروه خارجی 5/93 درصد و در گروه آندوسکوپیک 1/91 درصد بود (672/0=p). متوسط نمره معیار مقایسه چشمی (vas) برای بهبود اشک ریزش در دو گروه خارجی و آندوسکوپیک 8 بود. میانگین مدت مشاهده ماده رنگی در گروه خارجی و آندوسکوپیک به ترتیب 7/26 ± 3/21 و 1/12 ± 4/10 ثانیه بود (05/0 =p). نتیجه گیری: میزان موفقیت داکریوسیستورینوستومی آندوسکوپیک با خارجی تفاوتی نداشته و به نظر عملکرد پمپ اشکی در روش اندوسکوپی بیشتر حفظ می شود و در ضمن نبود اسکار، تهاجم و عوارض کمتر از دیگر محاسن این روش است.